Od września 2013 roku właściciele zauważyli zmianę zachowania psa i leczyli go w różnych klinikach. Na początku wykazywał niespecyficzne objawy. Był bardziej marudny, powarkiwał, był mniej tolerancyjny w stosunku do innych zwierząt i ludzi.

Od października Baxter miewał epizody niepokoju, trząsł się, spadł mu apetyt. W badaniu palpacyjnym wykazywał bolesność w odcinku lędźwiowym i  przodobrzuszu.

Pies cierpiał na chroniczne wymioty i biegunki , podejrzewano zespół nadwrażliwego jelita IBD stąd wywnioskowano, że bolesność brzucha wynika z wrażliwości jelit.

Badanie krwi

Hematologia: w normie

Biochemia: w normie

T4/TSH: w normie

Lipaza trzustkowa: w normie

 

Baxter zareagował dobrze na leczenie buprenorfiną.

 

W połowie marca tego roku Baxter pojawił się w lecznicy z powodu podobnych objawów; letargii, braku apetytu i osowiałości.Choć po podaniu buprenorfiny pies poczuł się lepiej, w ciągu 24 godzin jego stan  sie pogorszył. Wyglądał na zestresowanego, przewracał się, , nie wykazywał objaw bólu kręgosłupa, kończyn, ani brzucha. Był w stanie utrzymać się w pozycji stojącej, jednak propriocepcja była osłabiona. Zauważono bradykardię oraz świsty oddechowe.

 Powtórzono badania krwi:

Hematologia: w normie

Biochemia: amylaza nieco poniżej normy 460 U/L (600-1500)

Elektrolity: w normie

Poziom kortyzolu:

TLI – test  na specyficzne enzymy trzustkowe trypsynę oraz trypsynogen.

B12 (cobalamin): w normie

Kwas foliowy: niski poziom 7.0 ug/L (8.2-13.5)

Rtg klatki piersiowej: brak patologii

ECG: w normie

 

U psa zastosowano terapię tramadolem oraz zmieniono dietę, na którą zareagował lekką poprawą.

 

W połowie kwietnia właściciele zdecydowali się zasięgnięcie drugiej opinii u specjalisty neurologa i wykonanie skanu MRI. Rezonans magnetyczny wykazał masę  w przysadce mózgowej.

 

Najbardziej prawdopodobna diagnoza pituitary macroadenoma- Makrogruczolak przysadkowy