W ubiegłym tygodniu poproszono mnie o pomoc przy projekcie nowego planu zagospodarowania wybranych dystryktów Stambułu, opracowywanym przez nasze biuro we współpracy z architektami z firmy Foster+ Partners. Jednym z głównych problemów infrastrukturalnych, z którymi mierzy się to największe w Europie miasto jest niedobór wody zdatnej do picia oraz stale zmniejszający się udział terenów zielonych w krajobrazie. Proponowane przez Atelier Dreiseitl rozwiązania mają na celu znalezienie odpowiedzi na powyższe zagadnienia przy jednoczesnym wykreowaniu nowych, przyjaznych mieszkańcom, przestrzeni miejskich.

Umiejętność estetycznego wkomponowania elementów typowo infrastrukturalnych w tkankę miejską jest cechą wyróżniającą nasze biuro na tle konkurencji. Proponowane przez nas rozwiązania  techniczne w ciągu ostatnich 10-15 lat stały się standardem inżynierii miejskiej w krajach rozwiniętych. Mowa tu głównie o różnego rodzaju rynnach, otwartych zbiornikach bądź cysternach na wodę opadową czy klombach filtrujących deszczówkę. Prawdziwą sztuką jest takie dobranie proporcji, materiałów i układu tych elementów, by razem tworzyły spójną estetycznie całość. Wydaje mi się, że w przypadku Stambułu udało nam się to osiągnąć.

 Podczas odbywania stażu w ramach programu Leonardo da Vinci przekonałem się również, jak dużą rolę odgrywa sposób prezentacji pomysłów projektowych. Bardzo często właśnie od strony graficznej zależy, czy zleceniobiorca zdecyduje się na proponowany przez nas wariant, czy go odrzuci. Z tego względu dużą uwagę przykładamy do czytelności naszych idei i sposobu ich zobrazowania. Poniżej załączam kilka przekrojów, nad którymi pracowałem w ubiegłym tygodniu. Mam nadzieję, że udało mi się w nich spełnić powyższe kryteria.