Przypadek 7 -  grzybica worków powietrznych:

Anamneza

7- letni wałach, kuc islandzki został przyjęty do kliniki z objawami krwotoku z nosa po lewej stronie. Właściciel obserwował wcześniej krwawienia z nosa, zawsze w spoczynku konia. Pierwsze badanie kliniczne konia nie wykazywało odchyleń od normy. Z podejrzeniem grzybicy worków powietrznych skierowano konia na endoskopię.

Diagnostyka

Wykonano endoskopię górnych dróg oddechowych oraz worków powietrznych. Stwierdzono jednostronne porażenie krtani po lewej stronie stopnia 4. Z ujścia lewego worka powietrznego wypływała krew. W lewym worku powietrznym w przyśrodkowej części widoczne dyfteroidalne zmiany, żółto- brunatne ciemne naloty na błonie śluzowej w okolicy dogrzbietowej. W tym przypadku uszkodzenie dotyczy tętnicy szyjnej wewnętrznej. Prawy worek powietrzny bez zmian.  Postawiono definitywną diagnozę - grzybica worków powietrznych.

W przypadku grzybicy worków powietrznych najczęściej chodzi o aspergilozę naciekającą. Klinicznie uwidacznia się dopiero, gdy grzybnia patogenu wniknie w błonę śluzową, co prowadzi do uszkodzenia naczyń i nerwów i dlatego zauważalne są krwawienia oraz objawy neurologiczne, tak jak jak w tym przypadku jednostronne porażenie krtani. Należy pamiętać, że w przypadku aspergilozy wykonanie hodowli mikrobiologicznej z próbek biopsyjnych nie przynosi rezultatów.

W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić wszystkie czynniki mogące wywoływać krwawienie z ujścia worka powietrznego: wywołane czynnikami mechanicznymi uszkodzenia mięśnia długiego głowy dobrzusznego lub prostego głowy. Tego typu uszkodzenia mogą powstać również na skutek upadku, co można jednak wykluczyć podczas wywiadu.

Leczenie

Zdecydowano się na przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego w pełnej anestezji. Wybraną metodą było zamknięcie uszkodzonego naczynia przy użyciu kateteru z balonikiem.

Kateter zaplanowano zainstalować tętnicy carotis interna z dojścia zmodyfikowaną metodą Whitehouse uwidaczniając  tętnicę carotis communis przez preparacje na tępo. Po wykonaniu atriotomii wprowadzamy kateter, którego lokalizacje możemy potwierdzić przez śródoperacyjne badanie endoskopowe worka powietrznego. Po umieszczeniu kateteru należy nadmuchać balonik roztworem soli oraz założyć przewiązkę na naczyniu wraz z kateterem dystalnie od linii atriotomii. Następnie należy zamknąć linię cięcia i końcówkę katetru zostawić wewnątrz. Jeśli wyniknie infekcja, należy kateter usunąć jeśli nie można go zostawić.

Powikłania

Kilka godzin po zabiegu u pacjenta wystąpiła tachykardia (ok. 80 bpm), tachypnoe, widoczne oznaki bólu. Krwotok z nosa ustąpił, jednak stan pacjenta pogarszał się i 48h po zabiegu koń został uśpiony.

W badaniu patologicznym nie stwierdzono, co było jednoznaczną przyczyną zgonu.