Wywiad: Kuc 5 miesięcy wcześniej przechodził infekcję układu oddechowego. Od tamtej pory chudnie i bywa apatyczny. Zdarzały się też epizody podwyższonej temperatury ciała oraz brak apetytu.

Badanie kliniczne: Temperatura 38,8 ^oC, puls 40 bpm, zaostrzone szmery nad dogrzbietową częścią płuc, w badaniu rektalnym brak zmian, błony śluzowe w normie.

Morfologia krwi: Leukocytoza z neutrofilią oraz monocytozą (pozostałe parametry w normie).

Biochemia krwi: Wysokie białko całkowite, niskie albuminy, wysokie globuliny (pozostałe parametry w normie).

Terapia:

Penovet 25 ml im/dzień

Fluormetylprednisolon 2,5 ml/dzień

W kolejnych dniach terapię kontynuowano. W międzyczasie wykonano dodatkowe badania:

USG płuc: Stwierdzono pojedyncze "ogony komety", które świadczą o zmianach w obrębie opłucnej.

RTG klatki piersiowej: obraz płuc oraz serca w normie.

Bronchoskopia oraz BAL: Stan górnych dróg oddechowych w normie. BAL: brak odstępstw od normy.

Pomimo terapii u konia po klku dniach wystąpiła gorączka 39,5^oC. Powtórzono badania krwi:

morfologia: anemia, leukocytoza (20,3 x 10⁹g/l), neutrofilia oraz niski hematokryt (28%)

biochemia: bez zmian.

Abdominocenteza: płyn otrzewnowy w normie.

USG jamy brzusznej: zmieniona lewa nerka, zatarta granica pomiędzy rdzeniem a korą, torebka narządu zgrubiona (1,5 cm), nerka powiększona. Prawa nerka bez zmian w obrazie ultrasonograficznym.

Badanie rektalne: Lewa nerka wielkości piłki, twarda, śledziona nieosiągalna.

Diagnoza: Nowotwór nerki, pyelonefritis.

Na prośbę właściciela konia poddano eutanzji.

Sekcja:

Lewa nerka rozmiarów piłki do siatkówki, twarda, blada. Po przecięciu cały narząd wypełniony był gęstą ropą o homogennej konsystencji. Niemożliwe było wyróżnienie części rdzennej od korowej. Torebka narządu była znacznie pogrubiona.

Dyskusja:

Pyelonephritis jest bezpośrednio powodowane przez infekcję bakteryjną nerki i miedniczki nerkowej. Główną drogą zakażenia jest droga wstępująca. Do pategoneów izolowanych w przypadku pyleonephritis należą m.in. : Corynebacterium spp., E. Coli, Proteus mirabilis, Pseudomonas spp., Staphylococcus spp. oraz Actinobacillus spp. (głównie u źrebiąt). Zwykle choroba dotyczy tylko jednej nerki. Obustronnie występuje u ok. 2% koni. Zdecydowanie częściej chorują źrebięta niż konie dorosłe. Początkowo choroba nie daje najczęściej żadnych objawów, dlatego diagnozowana jest dopiero w formie przewlekłej. Objawy kliniczne: utrata masy ciała, anoreksja, depresja, wzrost temperatury wewnętrznej ciała oraz krwiomocz. Może wystąpić także dysuria, poliuria oraz trudność w oddawaniu moczu. W postępowaniu diagnostycznym należy uwzględnić badanie morfologiczne i biochemiczne krwi, badanie biochemiczne oraz mikrobiologiczne moczu, badanie ultrasonograficzne nerek oraz cystoskopię. W badaniu USG nerek zmiany dotyczą najczęściej miąższu. Postępowanie lecznicze obejmuje agresywną antybiotykoterapię oraz płynoterapię. W przypadku braku efektu możliwe jest podjęcie próby jednostronnej nefrektomi. Prognoza jest jednak zła, ponieważ większość przypadków jest diagnozowana w bardzo zaawansowanym stadium. Często po kilku miesiącach od zakończenia terapii zachowawczej dochodzi do nawrotu choroby.