Wywiad:

Dzień przed przyjazdem do szpitala klacz była apatyczna. Miała podwyższoną temperaturę. Terenowy lekarz weterynarii podał koniowi niesterydowe leki przeciwzapalne i penicylinę. Koń został jednak odesłany do szpitala, ponieważ zupełnie przestał jeść.

Badanie kliniczne:

Temperatura ciała 39,7^oC, przyspieszony oddech, ropny wypływ z nosa, powiększone węzły chłonne zagardłowe i podżuchwowe;

Morfologia krwi: leukocytoza z neutrofilią;

Endoskopia worków powietrznych: w prawym worku powietrznym znaleziono złogi ropy. Pobrano materiał do badania mikrobiologicznego. Założono kateter Foleya i wypłukano worek powietrzny (1l 0,9% NaCl i 4g ampicylina).

Terapia: fluniksyna iv, penicylina prokainowa im, płukanie worka powietrznego roztworem ampicyliny

Mikrobiologia: Streptococcus equi var. equi

Terapię kontynuowano przez kolejne 2 tygodnie. Kateter usunięto po 6 dniach.

Po podaniu leków przeciwgorączkowych klacz zaczęła jeść.

Zołzy to zakaźna choroba układu oddechowego koni. Przyczyną choroby są Gram + bakterie Streptococcus equi.
Do zakażenia dochodzi głównie drogą aerogenną. Pierwsze objawy pojawiają się ok. 3 -14 dni od zakażenia. Choroba przebiega z wysoką temperaturą, wypływem z nosa. Objawem patognomicznym jest powiększenie węzłów chłonnych zagardłowych i podżuchwowych, w których może dojść do zorganizowania dużych ropni. Często procesem objęte są także worki powietrzne. Czasami dochodzi do rozwoju "zołz złośliwych" - powstają ropnie w obrębie innych układów np. zajęte są węzły chłonne krezkowe, wątroba. Wtedy rokowanie jest znacznie gorsze. Terapia obejmuje agresywną antybiotykoterapię i leczenie objawowe. Czasami konieczne jest chirurgiczne otwarcie zropiałych węzłów chłonnych lub wielokrotne płukanie worków powietrznych. Niektóre konie cierpiące tę chorobę mogą mieć problem z oddychaniem i przyjmowaniem pokarmu - ze względu na silny obrzęk w okolicy gardła.