,Do zadań rutynowych należy identyfikacja zwierząt. W Acriflor używa się identyfikacji oficjalnej, która jest z góry narzucona przez prawo unijne oraz identyfikację wewnętrzną która to dyktowana jest statusem związku hodowców kóz. Ta pierwsza uwzględnia obowiązkową identyfikację elektroniczną i wizualną o takim samym numerze, druga zaś jest to tatuaż, który odpowiada numerowi w księdze genealogicznej.

Jeśli chodzi o identyfikację elektroniczną, to dozwolona jest ona u małych przeżuwaczy w 3 różnych wariantach:

1. Kolczyk elektroniczny
2. Bolus
3. Microchip

W zależności od prowincji, stosuje się jednak różne jej rodzaje. Zależnie od "wojewódzkich" norm wyznaczonych przez OCA („wojewódzki inspektorat weterynaryjny”). Preferowane oznakowanie elektroniczne:

Andaluzja - microchip, bolus

Extremadura - bolus, kolczyk elektroniczny (od niedawna za petycją Acriflor akceptuje się również microchip)

Castilla la Mancha - kolczyk elektroniczny

W praktyce najlepszym sposobem elektronicznego znakowania zwierząt jest microchip, gdyż stosunkowo łatwo się go wszczepia, w przeciwieństwie do bolusa, który zwłaszcza u młodych (<5 miesięcy) zwierząt może być kłopotliwy - ze względu na swoje rozmiary. Microchip jest też formą znakowania najbardziej trwałą, gdyż kolczyki często się wyrywają, a bolusy są wydalane przez zwierzęta.

Jak należy umiejscowić microchip?

Microchip używany u kóz ma 15 mm długości i 4 mm średnicy. Wszczepia się go za pomocą specjalnego aplikatora, który ma formę pistoletu lub strzykawki (polecam te w formie strzykawki - są bardziej precyzyjne).

Ze względów bezpieczeństwa ważne jest to, aby w trakcie zabiegu kozę przytrzymywała nam zaufana osoba. Asystent unieruchamia zwierzę, stojąc nad nim w rozkroku, plecami do głowy zwierzęcia, unieruchamiając je udami. Rękoma powinien unieruchomić prawą kończynę, blokując staw kolanowy. Następnie weterynarz ustawiając się tłem z prawej strony zwierzęcia, powinien lewą ręką unieruchomić staw pęcinowy zwierzęcia, prawą zaś wprowadzić igłę równolegle do kończyny i między trzeszczkami bliższymi palców III i IV . Po przejściu pierwszej bariery, należy zmienić kąt nachylenia igły na około 60 stopni względem płaszczyzny metatarso. Zdeponować microchip, upewniając się czy na pewno został dobrze ulokowany - idealne byłoby sprawdzenie lektorem, ale w praktyce nie ma na to czasu. Chip umieszczamy zawsze na prawej nodze, czyli po tej samej stronie jak kolczyk. Należy pamiętać, że kolczyki, które stanowią parę dla microchipu, mają odcień żółto-pomarańczowy, a te od bolusów są jasnożółte. Jeśli zakładamy kolczyk elektroniczny , umiejscawia się go także w prawym uchu, a w lewym zakłada się drugi nieelektroniczny o takim samym numerze. Robi się to za pomocą kolczykownicy. Zakładając kolczyki, należy uważać, aby nie uszkodzić naczyń krwionośnych. Ważne też jest to, aby był on umiejscowiony w pierwszej bliższej połowie małżowiny usznej - w innym wypadku uszy młodych zwierząt mogą ulec deformacji.

Każdy założony chip musi być przed założeniem sczytany lektorem, aby sprawdzić czy na pewno działa. Dodatkowo informacje zapisane w czytniku sprawiają, że łatwiej jest wysłać wszystkie numery założonych kolczyków do OCA czy też do naszej wewnętrznej bazy danych, bo zapisane w pamięci lektora cyfrowego mogą być bezpośrednio przesłane do komputera.

IDENTYFIKACJA WEWNETRZNA:

Są to tatuaże składające się z 7 symboli. Na początku są dwie litery oznaczające hodowlę, z której pochodzą, następne dwie ostatnie cyfry z roku urodzenia zwierzęcia. Ostatnie trzy znaki to numer porządkowy. Czasem na końcu pojawia się litera B - używa się jej, gdy jakiś tatuaż przez pomyłkę został powtórzony. W niektórych hodowlach na nogi zwierząt zakłada się bransoletki z numerami tatuażu, co znacznie ułatwia identyfikację zwierząt w czasie udoju. Bransoletki składają się z metalowego łańcuszka i plastikowego medalika. Kolory medalika mają znaczenie: żółty-standardowy, biały-kozy pochodzące z inseminacji, pomarańczowe-kozy nie spełniające wymogów rasowych.

Tatuowane mogą być tylko zwierzęta spełniające wzorzec rasowy. Stąd zawsze przed wykonaniem tatuażu dokonuje się oględzin. Sprawdza się czy nie ma żadnych zaburzeń budowy zewnętrznych narządów płciowych i w przypadku samic wymienia.

Samce dodatkowo muszą mieć potwierdzone pochodzenie, toteż przed tatuowaniem pobiera się od nich próbki krwi i wykonuje się badania genetyczne - celem potwierdzenia przodków.

Do wykonywania tatuażu używa się specjalnej tatuownicy i tuszu, który ma też właściwości odkażające. Ważne by barwnik był dobrze wmasowany w ucho. W innym przypadku rany po tatuażu zagoją się i tusz nie zostanie wchłonięty.