Leucocytoclastic Pastern Vasculitis

Przypadek 13 - Willy:

Koń powozowy rasy shire przyjechał do kliniki z przewlekłym problemem kopyta i okolicy koronki. Początkowo niewinna gruda, teraz całkowicie zmieniona struktura rogu kopytowego. Silny obrzęk do stawu skokowego, zimny, niebolesny. Skóra w tej okolicy pogrubiona, bezwłosa tłuszczowa. Klinicznie koń w dobrym stanie, kulawizna zmienionej kończyny maksymalnie 1/5.

Wykonano biopsję zmienionej okolicy, podejrzewano sarkoidozę (sarcoidosis) chorobę autoimmunoligiczną nie mylić z sarkoidem (equine sarcoid) guzem tkanki łącznej powodowanym papiloma wirusem.

W badaniu biopsyjnym rozpoznano leukocytoklastyczne zapalenie naczyń krwionośnych (leukocytoclastic vasculitis). Jest to specyficzne zapalenie skóry, najczęściej pojawiające się na niepigmentowanych częściach kończyn w okolicy stawu pęcinowego. Etiologia tego zapalenia nie jest do końca znana, jednak najbardziej prawdopodobną przyczyną jest zaburzenie autoimmunologiczne. Zmiany pojawiają się po stronie bocznej i przyśrodkowej stawu pęcinowego, koronowego, zmiany są bardzo bolesne jednak najczęściej nie powodują świądu. Zaatakowane kończyny również objawiają się mocną opuchlizną. Często powikłane zakażeniami wtórnymi, pojawiają się zmiany ropne, jak w tym przypadku nawet objęły róg kopytowy. Wygolenie okolicy pozwala na lepszy dostęp do ran, jednak również eksponuje zmiany na światło co nie jest wskazane jako, że są światłowrażliwe.

Terapia

Najlepsze efekty daje stosowanie leków sterydowych w kombinacji z terapią antymikrobiową.

Prednizolon 1mg/kg PO q24h, podawane najlepiej w porach rannych

TMS 30mg/kg q12h terapia przez ok 2 tygodnie.

Należy również przeprowadzać oczyszczanie ran, ewentualnie stosować sterydy miejscowo np. kortyzon, ( uważać na ochwat).

Koń ma stać w boksie do czasu wyleczenia zmian.  Na padok ewentualnie po zmroku, ekspozycja na promienie słoneczne nie wskazana.

 

 

23. Deformacje kończyn - źrebię, duński koń gorącokrwisty

Wywiad: Właściciel przywiózł do kliniki klacz ze słabym źrebięciem. Twierdził, że źrebak jest zbyt słaby, żeby wstać, nie chce pić.

Badanie kliniczne: Wszystkie parametry w normie. Przykurcz ścięgien w prawej przedniej kończynie oraz deformacja kątowa obu kończyn miednicznych. Z powodu deformacji kończyn źrebak miał kłopot z podążaniem za matką oraz dłuższym pozostaniem w pozycji stojącej. Odruch ssania i apetyt w normie. Wykonano badania krwi – parametry w normie.

Diagnoza: Przykurcz ścięgien zginaczy palców prawej kończyny piersiowej. Laksacja ścięgien zginaczy palców w obu kończynach miednicznych. Szpotawość lewego stawu skokowego. Koślawość prawego stawu skokowego. Windswept.

Terapia: Założono opatrunek usztywniający (łupki) na prawą przednią nogę. Opatrunek od kopyta aż powyżej stawu nadgarstkowego, mający na celu utrzymanie nóżki w możliwie najbardziej wyprostowanej postawie. Zalecono krótkie spacery po twardym podłożu. W przypadku kończyn miednicznych postanowiono poczekać kilka tygodni, ponieważ często te zmiany ulegają znacznej poprawie po 2-3 tygodniach. Źrebak wrócił do domu. Właściciele mają przywieźć go na kontrolę za 3-4 tygodnie, wtedy zostaną wykonane zdjęcia rtg.