Stella - 2 lata i 3 miesiące, sterylizowana samica, Labradoodle:

Historia i badanie kliniczne:
Stella została skierowana na oddział kardiologii w celu zbadania szmeru serca. Właściciele Stelli opisali historię przerywanych wymiotów, występujących u niej od 3 - 4 miesięcy. Była ona leczona ranitydyną i amoksycyliną / kwasem klawulanowym, ale właściciele Stelli nie zauważyli żadnej poprawy. W ciągu ostatnich 2-3 tygodni nie miala apetytu, była bardzo ospała, chociaż więcej wymiotów nie odnotowano. Miała wzmożone pragnienie, nie było biegunki. Straciła około 2,5 kg w ciągu ostatnich tygodni. Badania krwi u lekarza pierwszej kontaktu - hematologia, biochemia i test stymulacji kwasow żółciowych  - były w normie.
W badaniu można bylo osłuchać lewostronny szmer - stopień 3/6. Jej BCS był 2-3/9 z oczywistym rozproszonym zanikiem mięśni. Jej CRT> 2s. Udowe pulsy były słabe i HR było normalne. Innych istotnych nieprawidłowości nie stwierdzono.

Badania
Echokardiografia: znaczna fala zwrotna niedomykalnosci zastawki mitralnej, zaburzenia czynności skurczowej i hipowolemia.
Biochemia: wzrost mocznika, bez wzrostu stężenia kreatyniny. Łagodny wzrost enzymów wątrobowych. Hiperkaliemia i hiponatremia, współczynnik Na: K = 22.
Hematologia wykazała umiarkowaną limfocytozę.
Przeciwciala przeciwko receptorowi acetylocholiny są w toku.
Kortyzolu przed i po ACTH: Zgodnie z niedoczynnością kory nadnerczy.
Analiza gazów we krwi żylnej były zgodne z kwasicą metaboliczną z wyrównawczą zasadowicą oddechową.
USG jamy brzusznej ujawniło osady w obrębie pęcherzyka żółciowego i łagodne powiększenie kręzkowych węzłów chłonnych. Jedno nadnercze było na dolnym końcu normalnego zakresu odniesienia i drugiego nie uwidoczniono.
Zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej ujawniło megaoesphagus i łagodną microcardię.

Diagnoza
Choroba Addisona (pierwotna niedoczynnośc kory nadnerczy).
Niedomykalność zastawki mitralnej.

Hospitalizacja i leczenie pacjenta
Stella umieszczona zostala na oddziale Intensywnej Terapii i początkowo dostała bolus NaCl, a następnie kontynuowano IVFT całą noc. Otrzymała deksametazon, omeprazol i sukralfat. Powtórne elektrolity o północy ujawniły pogorszenie się hiperkaliemii, pomimo IVFT i deksametazonu. Dlatego dostała dwie duże dawki hydrokortyzonu i powtórzono elektrolity. Nazajutrz jej parametry elektrolitow wrócily do fizjologicznych poziomów. Leki zostaly zmienione na Prednizolon i Fludrokortyzon.
Kolejnego dnia częstość oddechów wzrosła. Powtórne badanie echokardiograficzne wykazało umiarkowaną niedomykalność zastawki mitralnej oraz wyraźną poprawę funkcji skurczowej (normalna) i wielkości serca. Powtórne zdjęcie rentgenowskie ujawniło płyn w jamie opłucnej i umiarkowany bronchointerstital wzór, bardziej zaznaczony w polach płuc dogrzbietowych. Żyły płucne byly normalnej średnicy. Obecny był rowniez wcześniej wykryty megaoesophagus. Stella otrzymała 2 mg/kg IV furosemidu, który został powtórzony w godzinach porannych dnia kolejnego. Powtórna biochemia wykazała umiarkowaną hipoproteinemię, ale normalizację elektrolitów.

Leki
Prednizolon w dawce 5 mg: trzy tabletki raz dziennie z jedzeniem
Fludricortisone 0,1 mg: jedna i pół tabletki dwa razy na dobę z jedzeniem
Metronidazol 400 mg: jedna tabletka dwa razy dziennie.
Omeprazol w dawce 20 mg: przed jedzeniem dwie tabletki raz dziennie

Antepsin 1g: jedna tabletka trzy razy dziennie.

Plan
Stella została zdiagnozowana z niedoczynnością kory nadnerczy, co tłumaczy letarg, zanik mięśni, wymioty i brak apetytu. Megaoesphagus również może być wtórnie do tego stanu.
Przyczyna niedomykalności mitralnej pozostaje niejasna. Najprawdopodobniej jest wtórna do hipowolemii. Obrzęk płuc reaguje na furosemid, ale jest malo prawodopobne, że był on wynikiem niewydolności serca. Inne możliwości obejmują zespół ostrej niewydolności oddechowej lub zachłystowe zapalenie płuc.