Tydzień 16
| 
Jednym z bardziej ekscytujących zleceń, nad którym pracujemy aktualnie w Atelier Dreiseitl jest projekt zagospodarowania centralnej dzielnicy San Francisco – Civic Center District. Obszar objęty opracowaniem mimo obecności ratusza, głównej biblioteki miejskiej, muzeum sztuki azjatyckiej oraz kilku innych instytucji pożytku publicznego jest raczej nieciekawą częścią miasta, a jego centralny plac stanowi ulubione miejsce przebywania bezdomnych. Celem przygotowywanej przez nas koncepcji jest uczynienie z dzielnicy modelowego przykładu zrównoważonego rozwoju istniejącej infrastruktury miejskiej.
Proponując odtworzenie istniejącego niegdyś na tym terenie cieku wodnego i stworzenie wokół niego zielonego korytarza zmiękczającego kamienno-betonowe otoczenie mamy nadzieję na wykreowanie przestrzeni publicznej bardziej przyjaznej dla mieszkańców. Podobny cel przyświeca również planowanym nasadzeniom wzdłuż ulic, które nie dość, że zmniejszą natężenie ruchu samochodowego, to zapewnią również cień i wpłyną pozytywnie na jakość powietrza w dzielnicy.
Kolejnym po znakomitej lokalizacji w mieście interesującym aspektem zlecenia jest seria planowanych warsztatów dla publiczności, podczas których nasze propozycje będą konsultowane z mieszkańcami miasta. Dzięki partycypacji obywateli już na tak wczesnym etapie projektu mamy szansę na stworzenie miejsca, które faktycznie będzie odpowiadało ich oczekiwaniom.
Poniżej załączam jedną z wizualizacji, nad którą pracowałem na potrzeby jednego ze zbliżających się spotkań:
Tydzień 15
|
Stałym elementem pracy architektów krajobrazu oraz inżynierów środowiska jest rysowanie przekrojów poprzecznych terenu. W przypadku cięcia przez teren istniejący, sytuacja przedstawia się w sposób relatywnie nieskomplikowany: przekrój wykonywany jest ręcznie na podstawie punktów wysokościowych odczytanych z mapy terenu, lub generowany automatycznie wzdłuż linii przekrojowej poprowadzonej przez trójwymiarowy model cyfrowy. Wybór metody sprowadza się w zasadzie do analizy danych, jakimi dysponuje projektant.
Konstrukcja przekrojów przez teren projektowany od strony czysto rysunkowej wygląda dokładnie tak samo. Diametralna różnica między tymi dwoma rodzajami przekrojów polega na ilości iteracji przez kolejne wersje danego rysunku. W przypadku terenu istniejącego jeden przekrój w całości oddaje stan faktyczny i – przy założeniu, że nie popełniono błędu – robota jest skończona. Przekroje proponowanego terenu rysowane są często po kilka, jeżeli nie kilkanaście razy w celu zobrazowania idei projektowych.
Podczas mojego stażu w Atelier Dreiseitl dość często byłem proszony o rysowanie przekrojów o różnym stopniu złożoności, które w wyniku zmiany koncepcji wielokrotnie przerabiałem. Nie inaczej było w przypadku realizowanego niedawno projektu osiedla w Wolfsburgu. Każda, najmniejsza nawet, zmiana w układzie ulic wymagała ode mnie przerobienia praktycznie każdego z przygotowanych uprzednio dwudziestu przekrojów.
W ubiegłym tygodniu starałem się opracować bardziej efektywną metodę pracy. Zainspirowany parametrycznym podejściem do projektowania architektonicznego opracowałem metodę tworzenia przekrojów opartą na prostych atrybutach przypisywanych do linii w AutoCADzie, których zmiana powoduje półautomatyczną zmianę dotychczasowego rysunku. Przy zastosowaniu tego podejścia w sposób znaczący zmniejsza się czas potrzebny do wprowadzenia zmian w przekrojach przez proponowany teren.