TINA

10 letnia wykastrowana suka rasy golden retriever.

 Konsultacja z powodu występujących napadów- pierwszy miał miejsce 2 tygodnie przez wizytą. Wg właścicielki pies najpierw zaczął cały drżeć, a następnie leżąc na mostku wykonywał ruchy pływackie, ślinił się i wykonywał niekontrolowane ruchy żuchwą. Napad trwał  ok. 2minut, potem pies zachowywał się całkowicie normalnie. Tydzień później nastąpił podobny napad o mniejszym natężeniu (właścicielka pokazała nagranie video, na którym leżąca Tina cała się trzęsła, śliniła się,  nieskoordynowane ruchy głową i żuchwą). Od  tamtego czasu zwierzę stało się bardziej apatyczne. Podczas wywiadu ujawniono także trwający około miesiąca wielomocz i zwiększone pragnienie oraz przybranie na wadze 4 kg w przeciągu ostanich miesięcy. Dodatkowo 3 dni przed konsultacją Tina wymiotowała żółcią.

Badanie ogólne:

T= 39⁰C; błony śluzowe bez zmian; częstośc pracy serca 100 bpm;  osłuchiwanie klatki piersiowej- nie stwierdzono żadnych patologicznych szmerów; badanie neurologiczne nie wykazało odchyleń od normy.

Badanie krwi: stwierdzono niewielką limfopenię (reakcja na stres?); stężenie glukozy= 50 mg/dl (hipoglikemia); hipokaliemia K=3.7 (3.9-5.3).

Badanie moczu wykazało jego obniżony ciężar właściwy 1.009 (wynik Pu/Pd)

Diagnostyka różnicowa:

napady drgawek u starego psa mogą wskazywać na zmiany w mózgu (nowotwory, choroby spichrzeniowe, zaburzenia ukrwienia..) lub chorobę spoza OUN np. właśnie hipoglikemia, która została ujawniona w badaniu.

Przyczyną hipoglikemii u starego psa może być: wyspiak trzustki; zaburzenia paraneoplastyczne związane z nowotworami metabolizującymi glukozę (np. chłoniak, pierwotne guzy płuc); niewydolność nadnerczy, niewydolność wątroby, wyniszczenie.

Badanie RTG oraz USGà nie wykazały nic niepokojącego. Podczas badanie trzustka była niewidoczna.

Tina została hospitalizowana w celu obserwacji obraz wykonania tzw testu głodowego, w celu potwierdzenia/wykluczenia  wyspiaka trzustki, który jest naczęstszą przyczyną hipoglikemii u dorosłych psów.  Pobrano próbki krwi w trakcie głodzenia i oznaczenia poziomu insuliny w surowicy ( próbki: godzina 0, 4, 8, 12). Zbadano stężenie insuliny w tych próbkach krwi, w których stężenie glukozy było za niskie.  U zwierząt zdrowych zmniejszenie się poziomu glu powoduje zahamowanie wydzielanie insuliny, tym większe im większe jest niedocukrzenie. W przypadku wyspiaka nie ma takiej zależności i insulina wydzielana jest przez nowotworowo zmienione komórki beta trzustki, które słabiej reagują na obniżenie poziomu glukozy. Hipoglikemia, ktorej towarzyszy nieprawidłowe stężenie insuliny najczęściej jest wynikiem obecności hormonoczynnego guza wydzielającego insulinę.

W tym przypadku stężenie insuliny na każdym etapie pomiaru było za wysokie w stosunku do stężenie glukozy we krwi.

Zalecono laparoskopię diagnostyczną oraz usunięcie ewentualnych zmian na trzustce.

Czas oczekiwania Tina spędziła w domu, gdzie zalecono podawanie częstych posiłków 4-6 razy dziennie karmą bogatą w węglowodany aby zapobiec okresom silnego niedocukrzenia, który może powodować ataki.