Cetoacidosis diabetica
| 
Boby - 9.1kg, 12 lat, pies, samiec, rasy Shihtzu:
Właściciel zgłosił się z pacjentem do szpitala z powodu utrzymującej się u psa apatii - zwierzę było osowiałe, często spało, a przy próbie zabawy nie reagowało na bodźce, a ponadto Boby bardzo często oddawał mocz oraz pił dużo wody.
W czasie badania klinicznego stwierdzono:
- częstość uderzeń serca na min: 128
- częstość oddechów na min: 32
- temp: 38,3 ˚C
- błony śluzowe: różowe
- puls: równy
- napięcie skóry: prawidłowe
Omacywanie powłok brzusznych: stan prawidłowy - zwierzę nie wykazywało odczuwania żadnego bólu, jednak widoczne było znaczne powiększenie obrysu powłok brzusznych.
Zdecydowano o badaniu krwi oraz badaniu ultrasonograficznym: badanie usg wykazało hepatomegalię oraz znaczne otłuszczenie wątroby. Pozostałe narządy: b.z.
RBC 4,73 x 10 ul
Ht 34.1%
Hb 11.4 g/dl
WBC 22.04 x 10 ul
Neutrofile 79.7%
Limfocyty 9.5%
Monocyty 10.3%
Eosynofile 0.5%
K 2.8 mEq/L
Glc 323.98 mg/dl
Urea 7.2 mg/dl
BUN 3.37 mg/dl
ALP 1704 U/L
Podjęto leczenie objawowe oraz wdrożono insulinoterapię.
Amox-clav 22 mg/kg co 8 h
Flumil 10% 10 ug/kg co 8 h
Marbocyl 10% 5 ug/kg s.c co 24 h
Nolotil 30 ug/kg i.v
Ursochol 150 15 ug/kg co 24 h
Actrapid 0,1 UI/kg i.m - gdy poziom Glc jest powyżej 250
Caninsulin 0,4 Ui/kg s.c co 12 h
Na początku poziom Glc był mierzony co 15 min, co 30 min i co 1 h - wykonano diagram insulinowy, który pomógł ustalić skuteczną dawkę insuliny.
Fluidoterapia:
NaCl + Glc 5% 50 ml/kg/dzień + 9 ml KCL; w kolejnych dniach zdecydowano o podawaniu jedynie NaCl + KCl 50 ml/kg/h ----18.9 ml/h
Po zastosowanym leczeniu pies czuje sie lepiej, poziom cukru we krwi spadł do 150-180 mg/dl, zwierzę jest nadal hospitalizowane.
12. Krwiak - duński koń gorącokrwisty, ogier, 2 lata
|
Wywiad:
Jakiś czas temu, prawdopodobnie na skutek urazu mechanicznego, u konia na zadzie po prawej stronie powstał duży krwiak. Zmiana powoli się zmniejszała, aż wzdłuż mięśni zadu i uda powstał twardy w dotyku twór.
Badanie kliniczne:
Twarda, niebolesna, nie grzejąca zmiana zlokalizowana pod skórą. Nieprzesuwalna względem podłoża.
Leczenie:
Kalcyfikację usunięto chirurgicznie w nieczuleniu ogólnym. Usunięto zmianę długości 40 cm, która zbudowana była z dwóch "ścian" objętych procesem kalcyfikacji, pomiędzy którymi powstała wąska jama. Zwapnione struktury pokryte były cienką błoną – zdjęcia poniżej.
Po zabiegu prowadzono następującą farmakoterapię: Penovet im, Flunixin iv.
Dyskusja:
Krwiakiem nazywamy zebraną poza naczyniami krew, na skutek przerwania ich ciągłości, np. w wyniku tępego urazu. W zdecydowanej większości przypadków krwiaki ulegają całkowitemu wchłonięciu po pewnym czasie. Czasami dochodzi jednak do wytrącania się związków mineralnych zawartych w osoczu, np. soli wapnia, w następtwie czego krwiak ulega kalcyfikacji. Złogi mogą być zlokalizowane w tkance podskórnej, mięśniach oraz innych tkankach miękkich.
U koni oraz innych zwierząt (np. psy, koty) opisano schorzenie charakteryzujące się powstawaniem złogów soli wapnia w tkankach miękkich. Calcinosis circumscripta to powstawanie ograniczonych grudkowatych ognisk mineralizacji w obrębie tkanek miękkich. U koni zwykle są zlokalizowane w tkance podskórnej w pobliżu stawów oraz pochewek ścięgnowych. Miejscem predylekcyjnym dla tego schorzenia jest lateralna strona stawu kolanowego, ale opisano te zmiany także w okolicy stawu ramiennego, stawu skokowego oraz szyi. Zmiany zwykle są niebolesne, nie wypływają na motorykę ruchu konia. Są też nieprzesuwalne, dobrze ograniczone, nie penetrują skóry. Nie znana jest przyczyna tej choroby. Zwykle schorzenie dotyczy koni młodych. Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu ognisk mineralizacji.