Oznaczanie kwasów tłuszczowych cz.1
| 
Aby oznaczyć kwasy tłuszczowe należy oddzielić tłuszcze z badanej próbki. Uzyskuje się to m.in w drodze 
ekstrakcji w rozpuszczalniku wspomaganej ultradźwiękami w łaźni wodnej. W tym celu odmierzono 1g zmielonych prażonych pistacji oraz 3 ml rozpuszczalnika – cykloheksanu. Próbki wstawiono do łaźni wodnej z ultradźwiękami na 3 godziny i wstrząsano, co poł godziny. Po tym czasie próbki umieszczono w wirowce na 15 minut przy prędkości 4000 r/min. Następnie oddzielono olej od osadu i odparowano resztę rozpuszczalnika z oleju za pomogą azotu. Po zważeniu próbek obliczono zawartość procentową oleju. Największą zawartość oleju stwierdzono w odmianie Z (42,73%) oraz przy sposobie nawadniania oznaczonym jako T1 (42,13%). Niewiele mniejszą zawartość wykazano w odmianie X (41,37%) oraz przy minimalnym nawadnianiu - T0 (40,62%). Obniżoną zawartość tłuszczu zaobserwowano natomiast w przypadku odmiany Y (36,68%), Secano (37,7%) oraz przy podaży największej ilości wody podczas wzrostu rośliny – nawadnianiu T2 (38,34%). Dla porównania, według USDA Nutrient Database, prażone orzechy pistacjowe z dodatkiem soli zawierają 44,82% tłuszczu.
Pomiar tekstury
|
Prażone pistacje (bez łupiny) poddano badaniu tekstury za pomocą TA.XT2 Texture Analyser (Stable Micro System). Wykonano 40 powtórzeń dla każdego ze sposobu nawadniania rośliny(T0, T1, T2) w obrębie 3 odmian (X, Y, Z) oraz Secano. Badanie polegało na poddaniu pistacji działaniu siły, wyrażonej w Newtonach, powodującej ich rozkruszenie. Urządzenie rejestrowało opór jaki stawia orzech wraz z naciskiem ramienia urządzenia oraz szkicowało na tej postawie wykres.
W obrębie odmiany, najtwardsze okazały się pistacje odmiany Z (54,34 N), następnie odmiany Y (52,44 N) oraz odmiany X (50,72 N). Zdecydowanie odbiegające od tych rezultatów wyniki otrzymano dla Secano, które kruszyło się już pod naciskiem siły, średnio 42,13 N. Zaobserwowano natomiast jasną korelację w obrębie metody nawadniania – im więcej wody użytej zostało do nawadniania rośliny, tym twardsze były owoce i wymagały więcej siły do ich rozkruszenia (kolejno T0 – 50,67N, T1 – 51,12N, T2 – 53,56).